Plümpsen
Fief pöckskes satten innen sunnenschien
In`t grööne gress so albieneen
Et wassen moder, vader, wicht un`n jüngsken
Und auk een Öhm satt up`n sprüngsken.
Een annern Öhm, sonn ollen met twee beene
Wass auk een deel von düsse szene.
De unnest mook he jüst up siene bank
De sunne wöarmde auk siene kneie
Unn wanner fiellen üm den augen to
He drömde söet von siene blagentied.
Von eenen heeten summerdag
Mett`t rädken unn de badeplinte
Gonk`t loss anne Aa in mönsters westen
Sonn`n kolk wass guett för fief off sess
Von socke jüngskes
Nich te dieep – owwer dieep inne büschke
De famoste badeanstalt, de nix kost`.
Up eenmol sackt sienen kopp innen nacken
De schreck de wull üem jüst so packen
De fööte haug – de Iärme runner
Dat he nich stiörd`te was een wunner
De pöckskes wassen heel verschreckt
Unn stiötten in dat water
Kieneen kann köppers biätter es de grönen!
Well wietten will
watt plümpsen so bedüüt
De mott des köppers van de pöckskes höern.